اغلب اوقات در تهويه مطبوعِ ساختمان هاى تجارى، كاهش بار و كاهش دماى تر هواى بيرون متناظرند. چنانچه در اين شرايط اجازه داده شود تا دماى آب خروجى از برج خنك كن كم شود، راندمان چيلر به سبب كاهش دماى كندانس بهبود مى يابد. در چيلرهاى سانتريفيوژ و ابزورپشنى كه در سا لهاى اخير توسط شركت هاى معتبر ساخته مى شوند، طراحى طورى صورت م ىگيرد كه بتوان دماى آب خروجى از برج خنك كن، ورودى به كندانسور، را تا ۵۵ درجه فارنهايت كاهش داد.

بدين صورت مى توان از طريق كاهش دور فن و يا حتا خاموش كردن آن ها، راندمان كل سيستم را با كاهش دماى آب خروجى از برج خنك كن افزايش داد. در يك سيستم متعارف توان الكتريكى ف نهاى برج خنك كن حدود ۱۰ درصد توان الكتريكى چيلرهاى سانتريفيوژ مربوط به آ نها است. همچنين، توان پمپهای کندانوسور حدود ۲-۳ درصد توان الكتريكى چيلرها است. از اين رو كاهش دور فن ها مى تواند به طور محسوس در برق مصرفى سيستم صرفه جويى كند.

براى كاهش انرژى مصرفى كل، برخى از طراحان دماى آب خروجى از برج هاى خنك كن را در مقايسه با دماى تر هواى مى كنند، تا جايى كه دماى Reset بيرون آب خروجى از برج به حدود ۶۰ درجه فارنهايت مى رسد (براى چيلرهايى كه مىتوان در آ نها دماى آب ورودى به كندانسور را تا ۵۵ درجه فارنهايت پايين برد). در اينجا شير كنترل برج عمل كرده، مقدارى از آب رفت به برج را با  آب برگشت مخلوط م ىكند و دماى آب ورودى به كندانسور چيلر را روى مقدارى ثابت نگه مى دارد.
حالت بهينه كاركرد برج خنك كن
موضوع دماى آب ورودى به كندانسور و چگونگى كنترل آن موضوع مهمى است كه در سال هاى اخير توسط عده اى از صاحب نظران و دانشمندان از جمله Hydeman ،Didderich ،Bracen دنبال شده است. نتيجه مطالعات به طور خلاصه اين است كه بهينه سازى انرژى مصرفى چيلر و برج خنك كن الزاما به معنى پايين آوردن هرچه بيشتر دماى آب ورودى به كندانسور چيلر نيست. حالت بهينه وابسته به چگونگى بارهاى چيلر و شرايط هواى بيرون است. از اين رو لازم است از طريق الگوريتم هاى كنترل دماى آب ورودى به كندانسور را در حالت هاى مختلف بار تنظيم كرد. برخى شركت هاى سازنده چيلر الگوريتم هايى از اين دست تهيه كرده اند.
كنترل برج هاى خنك كن به چهار دسته تقسيم مى شوند.
-۱ كنترل روشن و خاموش شدن برج
-۲ كنترل دماى آب كندانسور – ظرفيت كندانسور
-۳ كنترل مقدار آب تغذيه
۴- كنترل هاى ايمنى
اولين قدم در به كارگيرى برج هاى خنك كن، روشن كردن و خاموش كردن آنها است. چنانچه براى هر چيلر از يك پمپ كندانسور و يك برج خنك كن مخصوص آن چيلر استفاده شود، روشن
شدن و خاموش شدن برج خنك كن با کنترا چیلر قفل می شود.
به قسمى كه به هنگام شروع كار چيلر، پمپ برج خنك كن راه افتاده، فن برج نيز روشن مى شود. بدين معنى كه سيستم كنترل نخست پمپ كندانسور را به راه مى اندازد و كنترل م ىكند كه آيا جريان آب كندانسور برقرار است يا نه؟ و سپس در صورت جريان داشتن آب در مدار كندانسور، چيلر روشن مى شود. هر چيلر نيازمند وجود اختلاف فشار معينى بين اواپراتور و كندانسور خود است تا به خوبى عمل نمايد. چيلر بايد بتواند در زمانى معين كه از طرف توليدكننده مشخص مى شود، اين اختلاف فشار را به وجود آورد. در غير اين صورت كنترل هاى ايمنى چيلر، آن را خاموش مىكنند.
برخى اوقات به هنگام شروع، چنانچه دماى آب ورودى به كندانسور كم باشد، مشكل مى توان در زمان مورد نظر اين اختلاف فشار را به وجود آورد. براى مثال يك ساختمان ادارى را در نظر بگيريد كه در تعطيلات آخر هفته در يك روز پاييزى چيلرهاى آن خاموش بوده و به علت دماى كم هواى بيرون، دماى آب برج خنك كن نيز خيلى كم شده است (مثلا ۶۵ درجه فارنهايت). ولى با شروع كار در اول هفته به علت هواى آفتابى نياز است تا چيلرهاى اين ساختمان فعال شوند. از آنجا كه بار روى چيلرها كم است و مقدار آب داخل تشتك و لوله هاى برج خنك كن و كندانسور زياد است، هنگامى كه چيلر روشن مى شود در مدت زمان يادشده نمى تواند اختلاف فشار مورد نظر بين اواپراتور و كندانسور را به وجود آورد. از اين رو كنترلهاى ايمنى چيلر عمل كرده، آن را خاموش م ىكنند.
چنانچه بتوان مقدار آب ورودى به كندانسور يكى از چيلرها را كاهش داد، امكان روى دادن اتفاق فوق كمتر مى شود، زيرا بار اعِمال شده به چيلر زودتر مى تواند آب كندانسور را قدرى گرم كند و اختلاف فشار مورد نظر را ب ه وجود آورد.
چند روش براى كاهش مقدار جريان آب ورودى به كندانسور وجود دارد:
-۱ كنارگذر برج خنك كن
-۲ كنارگذر چيلر
-۳ استفاده از يك يا دو شير گلوگير دوراهه و كاهش مقدار جريان (نقطه كاركرد روى منحنى پمپ بالا مى رود)
-۴ استفاده از پمپ دور متغير براى مدار كندانسور و برج خنك كن وقتى اختلاف فشار حداقل بين اواپراتور و كندانسور چيلر به وجود آمد،مى توان مقدار جريان را افزايش داد. به شرطى كه اختلاف فشار فوق پايين تر ازمقدار مينيمم آن نرود.
برخى راهبران از اين بيم دارند كه كاهش مقدار جريان آب عبورى از كندانسور باعث رسوب در كويل شود. در واقع با توجه به زمان كمى كه اين وضعيت جريان دارد، چنين ترسى بى مورد است. از چهار روش فوق بيشتر از حالت اول استفاده مى شود.
در روش اول، اغلب از يك شير كنترل سه راهه تدريجى انحراف دهنده روى لوله رفت به برج خنك كن استفاده مى شود. دهانه كنارگذر اين شير معمولا باز (NO)  است و دهانه آن به برج خنك كن معمولا بسته (NC) است .از این رو به هنگام   شروع كار تمامى آب كندانسور كه به برج مى رود، برج را كنارگذر كرده و وارد لوله برگشت از برج مى شود. بدين صورت با افزايش بار، آب در كندانسور گرم شده دماى آن بالا مى رود. در اين حالت دهانه كنارگذر شير كنترل بسته مى شود و جريان آب به برج خنك كن برقرار مى شود. اگر لوله كنارگذر مستقيما به لوله خروجى از برج وصل شده باشد، شير كنترل بايد در زير برج خنك كن نصب شود. اگر لوله كنارگذر مستقيما به تشتك برج وصل شود، شير مى تواند بالاى تشتك برج نصب شود (شكل ۱). نصب بايد به شكلى باشد تا هوا وارد لوله مكش پمپ نشود.
در نصب شير كنترل بايد به اين نكات توجه كرد:
-۱ شير كنترل و ساير لوله كشى ها بايد در زير تشتك برج انجام شود.
-۲ لوله كنارگذر بايد مستقيما به لوله خروجى از برج (ورودى به كندانسور) متصل شود.
به طور ايده آل، شير كنترل بايد مشخصه خطى داشته باشد. ولى شيرهاى پروانه اى مشخصه درصد مساوى دارند. اگر يك شير پروانه اى با حداكثر ۷۰ درجه گردش و اقتدار حدود ۳۳ درصد انتخاب شود، خصلتى حدودا خطى خواهد داشت.